إِنَّ اللّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ، يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً، اللَّهُمَّ صَلِّ
عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ عَلَى ذُرِّيَّتِهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ
همانا خدا و فرشتگانش بر پيامبر (صلي الله عليه و آله) درود مي فرستند، اي كساني كه
ايمانآورده ايد بر او درود فرستيد و سلام خاص خويش را نثار وي كنيد، خدايا بر محمّد پيامبر و
فرزندان او و خاندانش درود فرست.
پس هفت مرتبه مي گويى:بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيمِ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهرباني اش هميشگي است، و هيچ نيرو و توان نيست جز آنكه
به خداي بلندمرتبه بزرگ وابسته است.
و سه مرتبه بگو:الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ، وَ لا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ،سپاس خداي را كه هرچه
بخواهد مي كند، و جز او نتواند هرچه بخواهد انجام دهد،پس مي گويى:سُبْحَانَكَ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ،
اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا جَمِيعاً فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّهَا جَمِيعاً إِلّا أَنْتَ.
پاك و منزهي تو، معبودي جز تو نيست، همه و همه گناهانم را بيامرز زيرا به راستي همه و همه
گناهان را جز تو كسي نمي آمرزد.
سپس نافله مغرب را به جا مي آورى كه دو نماز دو ركعتى است و بين آن دو نماز سخن مگو.
شيخ فرموده: روايت شده: كه در ركعت اول سوره «قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ» و در ركعت دوم سوره «قُلْ
هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» خوانده شود و در دو ركعت ديگر هر سوره اي را كه بخواهد.
و روايت شده كه حضرت امام هادى (عليه السّلام) در ركعت سوم (از آن چهار ركعت نماز نافله)
سوره «حمد» و آيات اول سوره «حديد» تا«وَ هُوَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» و در ركعت چهارم «حمد» و
آيات آخر سوره «حشر» از «لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرآنَ» تا پايان سوره را قرائت مي كردند.
و مستحب است در سجده آخر نافله ها در هر شب و به ويژه در شب جمعه، هفت مرتبه خوانده
شود:اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ، وَ اسْمِكَ الْعَظِيمِ، وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ
آلِهِ، وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ، إِنَّهُ لا يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلّا الْعَظِيمُ.
خدايا از تو مي خواهم به نگاه بزرگوارانه ات، و نام بزرگت، و فرمانروايي ديرينه ات، كه بر محمد و
خاندان او درود فرستي، و بيامرزي گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز آمرزگاري بزرگ نمي آمرزد.
و چون از نافله فارغ شدى هرچه مي خواهى تعقيب بخوان، سپس ده مرتبه بگو:مَا شَاءَ اللّهُ، لا
قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، أَسْتَغْفِرُ اللّهَ.
آنچه خدا بخواهد خواهد شد، هيچ نيرويي نيست مگر سرچشمه يافته از خدا، از خدا آمرزش مي
طلبم.
آنگاه بگو:اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ، وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِكَ، وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ، وَ
الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ ] فِي دَارِ السَّلامِ، وَ جِوَارَ [جِوَارِ] نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ،
اللّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ، لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ.
خدايا! از تو موجبات رحمتت، و اسباب آمرزش حتمي ات، و رهايي از آتش دوزخ و از هر بلا، و
كاميابي به بهشت و خشنودي تو در خانه امن آن جهان، و همسايگي پيامبرت محمد (درود بر او و
خاندانش) را خواستارم، خدايا هر نعمتي كه بدست ماست از جانب توست، جز تو شايسته
پرستش نيست، از تو آمرزش مي جويم و به سوي تو مي پويمو بين نماز مغرب و عشاء
نماز «غفيله» را مي خوانى كه دو ركعت است؛ در ركعت اول بعد از «حمد» مي خوانى:وَ ذَا النُّونِ
إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ
الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ .
و همراه ماهي (يونس) را ياد كن آن گاه كه خشمناك [از ميان قوم خود بيرون] رفت، سپس گمان
كرد كه بر او تنگ نگيريم، پس در ميان تاريكي ها ندا داد كه شايسته پرستشي جز تو نيست، پاك
و منزهي به راستي من از ستمكاران بودم، پس دعايش را مستجاب نموديم و او را از غم
رهانيديم، و اين چنين اهل ايمان را رهايي بخشيم.
و در ركعت دوم پس از «حمد» مي خوانى:وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُهَا إِلّا هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ
الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلّا يَعْلَمُهَا وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يَابِسٍ إِلّا فِي كِتَابٍ
مُبِينٍ.
و كليدهاي غيب نزد اوست آن ها را كسي جز او نمي داند، و بر آنچه در خشكي و درياست آگاه
است، و هيچ برگي فرو نمي افتد جز آنكه به آن آگاهي دارد، و هيچ دانه اي در دل تاريكي هاي
زمين و هيچ تر و خشكي [در هر كجاي عالم] فرو نيفتد جز آنكه در لوح محفوظ ثبت است.
پس دستها را به حالت قنوت بلند مي كنى و مي گويى:اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَفَاتِحِ الْغَيْبِ الَّتِي لا
يَعْلَمُهَا إِلّا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا.
خدايا به حق كليدهاي غيب كه كسي جز تو از آن ها آگاه نيست از تو مي خواهم بر محمد و
خاندان او درود فرستي و با من چنين و چنان كني.
و به جاى «أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا» حاجت خويش را بيان مي كني و سپس مي گويى:اللّهُمَّ أَنْتَ
وَلِيُّ نِعْمَتِي، وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِي، تَعْلَمُ حَاجَتِي، فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ
لَمَّا قَضَيْتَهَا لِي.
مفاتیح الجنان